شب

                       مرده ایی که خاک شکوه نقره ایش را دزدیده!

                                               و ستاره ها!

                                           - چشمهای مقدسی-

                                                  که اغشته ی چیزی بنام عشق شده اند

                                                و تمام خیابان را

                                                                          چراغهایی ایستاده

                                                                                   از حسادت برق می زنند!

                                                                        این ادمهای مصنوعی...

                                                                                        که عشق را نچشیده!

                                                                                    بی خودی مست می کنند!!!!

                                                                                                                            سودابه